Ik mag gaan pionieren in Leidsche Rijn. Strikt genomen kan dat eigenlijk niet meer, want ik ben niet de eerste die in Leidsche Rijn aan het werk gaat op het gebied van (nieuwe vormen van) kerk, geloof en zingeving. Anderen zijn me al voorgegaan.
Een pionier is één van de eersten, aldus Wikipedia. ‘Een pionier is iemand die als een van de eersten een bepaald gebied betreedt, zodat hij daar zijn weg moet vinden zonder gebruik te kunnen maken van de ervaring van anderen.’ In Leidsche Rijn en specifiek in de wijk Hoge Weide en het gebied rond boerderij de Hoef is in de afgelopen jaren al van alles uitgeprobeerd. Met vallen en opstaan is er een gemeente ontstaan, er zijn verbindingen met de wijk tot stand gekomen, er is geëxperimenteerd met activiteiten die werden vormgegeven op het grensvlak van geloof en (samen)leven.
Het begon zoals Wikipedia verder uitlegt. ‘Kenmerkend voor het werk van een pionier (het zogenaamde pionieren) zijn de ontberingen die men ondergaat en de grote inspanning die men zich moet getroosten omdat allerlei voorzieningen nog ontbreken.’ Die tijd ligt grotendeels achter ons. Er is een plek, als een basis om vanuit te werken. Er is een dragende gemeenschap, dat is de Protestantse gemeente Leidsche Rijn. Er zijn mensen betrokken geraakt bij het pionieren, de pioniersteamleden van de Hoeftuin. We kunnen voortbouwen op het werk dat al is gedaan, door verschillende mensen in de afgelopen jaren. ‘Het werk van een pionier is wel erg belangrijk, omdat anderen erop kunnen voortbouwen.’ Zo is het!
En toch, bij een wisseling van personen, een nieuwe start voor mezelf en dus ook voor het team, begin je toch een beetje ‘opnieuw’. Er melden zich mensen met ‘nieuwe’ ideeën. We kijken naar wat er al is of is geweest en vragen ons af: gaan we door of slaan we een andere weg in? Op wie richten we ons eigenlijk? Moeten we verbreden of juist meer focus zoeken?
‘Hé, wat fijn, je gaat missionair werk doen!’ Er zijn mensen die dat tegen me zeggen. Maar wat is dan precies mijn missie? Op de website van de Protestantse kerk over pionieren, lees ik: ‘Een pioniersplek is een nieuwe vorm van kerkzijn, voor mensen die niet naar een kerk gaan.’ En in de visienota van de Protestantse kerk (Kerk 2025) staat: ‘Als het gaat om de vormen van de christelijke gemeenschap is het van belang dat er pluriformiteit is. Er is het ‘traditionele’ kerkelijke leven, waar voor velen de inwijding in het geloof plaatsvindt en dat daarom blijvende ondersteuning verdient. Er zijn daarnaast nieuwe vormen van kerk (fresh expressions of church) aan het ontstaan. Dat zijn gemeenschappen die toegankelijk zijn voor tijdgenoten die zich om wat voor reden dan ook niet bij bestaande gemeenschappen voegen.’
Je zou ook kunnen denken, de Protestantse gemeente Leidsche Rijn is zélf nog een relatief jonge gemeente, ze is creatief en houdt van experimenteren. Is dit al een ‘nieuwe vorm van kerkzijn’? Of zijn er nog ‘nieuwere vormen’ nodig in dit gebied en zo ja, welke?
‘Je zou voor jezelf ook wel een beleidstraject aan kunnen gaan, om te ontdekken wat je persoonlijke missie en visie zijn waar vanuit je werkt,’ dat merkte iemand anders op. En dat vind ik eigenlijk wel een mooie gedachte. Daar ga ik mee aan de slag. Persoonlijk, door gesprekken te voeren met mensen en me in te lezen, maar we zullen dat in de komende periode ook doen als pioniersteam én als gemeente.
Foto https://www.regioleidscherijn.nl/2013/07/07/digitale-plattegrond-van-de-regio-leidsche-rijn/
Recente reacties